Παιδεία: Περικοπές, αυταρχισμός και πίκρα

1. Η αιμορραγία στις δαπάνες για τη δημόσια εκπαίδευση καλά κρατεί.

Έρευνα του ΚΑΝΕΠ-ΓΣΕΕ δείχνει ότι την περίοδο 2008-2013 οι συγκεκριμένες δαπάνες μειώνονται κατά 28,3% (ή 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ), με μέσο ετήσιο ρυθμό μεταβολής -6,4%, ενώ για το 2014 η μείωση φτάνει στο 7,9%. Σχεδόν σταθερές οι ιδιωτικές δαπάνες για την εκπαίδευση.

Η εκπαίδευση θα χρηματοδοτηθεί το 2014 με 320 εκατομμύρια λιγότερα από το 2013, με μεγαλύτερο θύμα τη δευτεροβάθμια (Γυμνάσια, Λύκεια, Επαγγελματική Μέση Εκπαίδευση) όπου γίνονται περικοπές 215 εκατομμυρίων ευρώ σε σχέση με το 2013. Ένα ποσό που κατά σύμπτωση είναι σχεδόν το ίδιο (230 εκατομμύρια.) με τη «χορηγία» που αποφάσισε να κάνει το υπουργείο Οικονομικών στο Μέγαρο Μουσικής!

Άρθρο του Χρήστου Κάτσικα στην εφημερίδα των Συντακτών

2. Από το Δελτίο Τύπου της ΟΛΜΕ

Τα σχολεία, παρά τα μέτρα που παίρνουν συνεχώς οι κυβερνήσεις, μειώνοντας δραματικά τις λειτουργικές δαπάνες, στοιβάζοντας μαθητές σε 30άρια τμήματα, απολύοντας καθηγητές και σχολικούς φύλακες, βάζοντας σε λειτουργία συστήματα μεγάλου αδελφού - όπως το  my school, μετατρέποντας το Λύκειο σε ένα σχολείο για λίγους και εκλεκτούς, είναι χώροι στους οποίους επιτελείται εκπαιδευτικό έργο και τα προβλήματα σε πείσμα των κυβερνώντων εξακολουθούν να επιλύονται με δημοκρατικό τρόπο και παιδαγωγικές μεθόδους.

Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι για να περάσει την αντιλαϊκή πολιτική πρέπει να τσακίσει όποιον δεν συμφωνεί και αντιστέκεται σε αυτή, είτε είναι εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι με επιστράτευση, είτε είναι μαθητές με κλήσεις στους εισαγγελείς και στα δικαστήρια. Εφαρμογή του δόγματος σοκ και δέος, της αντίληψης "αποφασίζομεν και διατάσσομεν", του "εντέλλεσθαι".

3. Δημόσιες βιβλιοθήκες, δράσεις και προβλήματα.

Η εμπειρία και οι προτάσεις ενός συγγραφέα που συνεργάστηκε επί επτά χρόνια με τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Σερρών.

“Στα σχολεία, όπου δούλεψα για πολλά χρόνια, ήταν το κενοτάφιο της δημιουργικής ανάγνωσης.

Δεν ξεχνάω τον τρόμο ενός λυκειάρχη όταν του πρότεινα να εμπλουτίσω μια σχολική βιβλιοθήκη με εκατό βιβλία δωρεά.

Αναρωτιόταν αν συμπεριλαμβάνονταν στις εγκεκριμένες λίστες του υπουργείου.

Με κάτι τέτοια, το σχολείο έχανε το παιγνίδι της ανεξαρτησίας.

Πανομοιότυπα σχολεία παντού, ίδια ύλη, αδιαφορία για το τοπικό και προσωπικό”. 

Θεόδωρος Γρηγοριάδης