Μια φορά και ένα καιρό ζούσε στο χωριό Ελλάδα ένας βοσκός -
καθηγητής. Όταν οι κακοί λύκοι, εγχώριοι και ξένοι άρχισαν να τρώνε συναδέλφους
του, μαζί με τα κοπάδια τους, ο βοσκός - καθηγητής άρχισε να φωνάζει: “ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ
ΤΡΕΞΤΕ” αλλά ο ίδιος δεν έτρεξε και
συνέχισε, μετά τις φωνές του, να κάνει
μάθημα, να κανονίζει σχολικές εκδρομές, να κάνει σεμινάρια, να δίνει βαθμούς
και να βάζει τεστ. Επειδή υπήρχαν πολλοί
βοσκοί - καθηγητές, αυτοί που τελικά έτρεξαν ήταν πολλοί λίγοι.
Μετά από λίγους μήνες οι λύκοι ξαναχτύπησαν.
Πάλι ο βοσκός - καθηγητής άρχισε να φωνάζει: “ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΤΡΕΞΤΕ” αλλά ο ίδιος
συνέχισε ατάραχος τα ίδια κάνοντας και κριτική στους συναδέλφους που οργάνωναν
την αντίδραση κατά των λύκων.
Αυτό συνεχίστηκε και άλλες φορές με αποτέλεσμα
αυτοί οι λίγοι που έτρεχαν μόνοι τους να απογοητευθούν, γιατί
ένοιωθαν πολύ μόνοι και γιατί δεν είχαν άλλες δυνάμεις.
Τότε ξαναχτύπησαν οι λύκοι και μάλιστα αυτή τη φορά διάλεξαν τον βοσκό - καθηγητή. Ο βοσκός - καθηγητής άρχισε να φωνάζει: “ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΤΡΕΞΤΕ” αλλά κανείς δεν έτρεξε.
ΥΓ.
Συνάδελφοι αυτό θα πάθουμε αν συνεχίσουμε να λειτουργούμε έτσι. Ή θα
συμμετέχουμε στην λήψη των αποφάσεων σε πολύ μαζικές συνελεύσεις και θα
συμμορφωνόμαστε με τις αποφάσεις της πλειοψηφίας σε αυτές τις μαζικές συνελεύσεις
ή θα πρέπει να τα παρατήσουμε όλοι, να μείνει ο καθένας μόνος του, ανήμπορος
και απροστάτευτος, να περνά ό,τι θέλει η κυβέρνηση, να πιάσουμε πάτο και μέσα
από τα ερείπια και την καταστροφή να γεννηθεί κάτι καινούριο.
Ελληνούδης Γιώργος
Μέλος του ΔΣ ΕΛΜΕ Σερρών. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου