Η Διεθνής Ημέρα των Γυναικών
(IWD) δεν είναι απλά μια ευκαιρία για να εκφράσουν οι άνδρες την αγάπη τους για
τις γυναίκες, ούτε μία ημέρα γιορτής αφιερωμένη στη γυναίκα, γενικώς και
αορίστως.
Είναι ένα μήνυμα. Ότι τίποτα στη ζωή δεν σου χαρίζεται, αν
δεν παλέψεις γι αυτό.
Σαν σήμερα, στις 8 Μαρτίου
1857, γυναίκες εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία και στα ραφτάδικα της Νέας
Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία με αιτήματα: Δεκάωρη εργασία, αίθουσες εργασίας
φωτεινές και με κανόνες υγιεινής που να τηρούνται, μεροκάματα ίσα με αυτά των
ανδρών κλωστοϋφαντουργών και ραφτών.
Η διαδήλωση χτυπήθηκε άγρια
από την αστυνομία και οι δρόμοι της Νέας Υόρκης βάφτηκαν από το αίμα των
εργατριών.
Αυτές τις γυναίκες τιμούμε.
Τις εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας που σε αυτές οφείλουμε αυτήν την μέρα.
Γυναίκες της εργατικής τάξης, γυμνές από δικαιώματα, στερημένες από μέλλον, που
αποφάσισαν να πουν "όχι", αποφάσισαν να μη φοβηθούν, αποφάσισαν να
διεκδικήσουν τη ζωή τους.
Εκατόν εξήντα χρόνια μετά από
εκείνη την μέρα, υπάρχουν ακόμα γυναίκες που αντιμετωπίζονται σαν αντικείμενα,
γυναίκες που αντιμετωπίζονται σαν εμπόρευμα, γυναίκες που ζουν φυλακισμένες σε
ένα σπίτι, σε μια δουλειά, σε πολλούς ρόλους συγχρόνως, που δεν διάλεξαν με την
θέλησή τους. Όσο υπάρχει έστω και μία γυναίκα που ζει κάτω από κάθε είδους
ζυγό, το μήνυμα των εργατριών της κλωστοϋφαντουργίας θα παραμένει επίκαιρο.
Μη φοβάσαι, μην υποκύπτεις, μην υποχωρείς,
διεκδίκησε !
Κάθε χρόνο, στις 8 Μαρτίου
μας δίνεται η ευκαιρία να θυμηθούμε τι σημαίνει η σημερινή μέρα για τις
γυναίκες... και όχι μόνο. Είναι η ημέρα που τιμά τη γυναίκα που αγωνίζεται,
τιμά τη γυναίκα που χειραφετείται από παντός είδους δυνάστες και που η θέση της
δεν θα βελτιωθεί αν δεν βελτιωθεί και η θέση του άντρα.
Στην Ελλάδα, η πρώτη απεργία εργατριών έγινε
στις 13 Απρίλη 1892, από τις υφάντριες του εργοστασίου των Αδελφών Ρετσίνα,
στον Πειραιά. Εκείνη τη χρονιά, οι εργοδότες αποφάσισαν να μειώσουν την αμοιβή
των εργατριών, από 80 σε 65 λεπτά το τόπι υφάσματος.
Πως καθιερώθηκε η Διεθνής Ημέρα των Γυναικών
(IWD)
Το 1908, 15.000 γυναίκες
παρέλασαν στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας,
καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και
τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα
τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.